Kunstmatige intelligentie in het hoger onderwijs

Kunstmatige intelligentie is in het hoger onderwijs bezig aan een indrukwekkende opmars. Daar kun je allereerst enthousiast over zijn, want AI biedt heel veel mogelijkheden, het maakt je studie gemakkelijker. Als je maar de juiste vragen stelt. Echter, je kunt er ook huiverig over zijn. Immers, is het resultaat van je zoektocht, het antwoord op je prompt nog wel je ‘eigen werk’? Daarover buigen onderwijsontwikkelaars, docenten en opleidingscoordinatoren zich. In mijn blog ga ik in op deze discussie. Ik geef aan dat AI niet meer weg te denken is uit het onderwijs en dat je het wellicht kunt inzetten om je lessen te versterken. If you can’t beat them, join them, zullen we maar zeggen.

Om de toepassing kracht bij te zeggen heb ik in mijn blog een voorbeeld opgenomen van het gebruik van AI bij kwalitatief praktijkonderzoek. Ik ben van mening dat het belangrijk is dat we zien dat deze ontwikkeling niet te stoppen is. Daarom is het zaak het onderwijsprogramma hierop aan te passen en om te zien naar alternatieve vormen van leren en toetsen. De eerste om ervoor te zorgen dat AI op een betrouwbare en zuivere manier wordt ingezet en dat het studenten helpt kritisch te leren denken. De laatste zodat de toets een echte reflectie biedt op het werk en de ontwikkeling van de student, en niet een kijkje in de handigheid van de chatbot.

Zelf vind ik deze ontwikkeling fascinerend, maar ik maak me ook wel zorgen. We moeten studenten blijven leren de juiste vragen te stellen, kritisch na te denken over de informatie en kennis die naar ons toekomt en de juiste keuze te maken. Verantwoordelijkheid te nemen voor deze gemaakte keuzes, en eigenaarschap voor de gevolgen van deze keuzes. Als we daar AI bij in kunnen zetten, dan zie ik dat als een positieve ontwikkeling.

Wil je het gesprek aangaan over de ontwikkelingen in het (hoger) onderwijs? Bel of mail me. Ik praat graag mee.