Onafhankelijk of objectief?

Is onderzoek onafhankelijk of objectief? Ik krijg deze vraag vaak.

Momenteel adviseer ik bij veel onderzoek waar veel van je betrokkenheid als mens wordt gevraagd. Te denken valt aan transitieproblemen en onderzoek naar (ervaren) brede welvaart.

Bij ieder onderzoek laait de discussie wel eens op: zijn we onafhankelijk genoeg, nemen we voldoende afstand?

In mijn blog ga ik die discussie aan door onderscheid te maken tussen onafhankelijkheid en objectiviteit.

Onafhankelijkheid

Onderzoekers doen natuurlijk onderzoek als mens, ze staan middenin de samenleving en ze hebben een mening over zaken, worden ook beinvloed door wat er in hun omgeving gebeurt. Dat maakt dat ze niet objectief zijn, maar de mate waarin ze dit naast zich neerleggen maakt ze onafhankelijk. En dat is precies wat onderzoekers doen. Ze doen niets met hun mening en ze focussen op het beantwoorden van de onderzoeksvragen. Toch is het een lastig onderwerp en heb je veel grijs gebied. Wat als je antropologisch onderzoek doet en je leeft een poosje tussen de mensen waar je onderzoek zich op richt? Is het dan juist niet goed om betrokken te zijn, en wat meer afhankelijkheid te tonen? Echter, betrokkenheid is geen echte ‘afhankelijkheid’ maar empathie en invoelingsvermogen. Je kunt zelfs als betrokken onderzoeker heel goed je eigen subjectiviteit buiten beschouwing laten.

Vragen?

Heb je na het lezen van het artikel vragen, of wil je hierover het gesprek met me aangaan? Dat kan en dat doe ik graag. Je kunt me bereiken via de contactpagina.

Het kan ook zijn dat je op zoek bent naar begeleiding bij lastige onderzoeksonderwerpen, of dat je wilt dat ik je rapport nakijk op onderzoekskwaliteit, en op deze scheidslijn tussen onafhankelijkheid en objectiviteit. Ik doe dat graag. Welke expertise wil je inzetten? Laat het maar weten. Ondertussen wens ik je een fijne voortzetting van de zomer.